Wyrazenia wyznaczaja amplitude i faze drgan wymuszonych
Przyjmując, że mimośrody wzbudzonych drgań są umieszczone na wale, wówczas składowa pionowa siły odśrodkowej F ma w czasie jednostajnego obrotu wału jest siłą wymuszającą drgania masy m. Tę siłę wymuszającą można zapisać w postaci F = Fmaxcoswot. Wyrażenia wyznaczają amplitudę i fazę drgań wymuszonych. Z równań tych wynika, że amplituda Al i faza 61 drgań wymuszonych zależą od relacji częstości drgań wymuszonych Wo i częstości drgań własnych masy w. Jak widać, jeżeli wyrażenie -f jest małe w stosunku do jedności i można je pominąć, to amplituda zależy od częstości siły wymuszającej. Masa, więc drga z częstością równą częstości siły wymuszającej, natomiast postać ruchu pozostała, jak w ruchu harmonicznym nietłumionym. Jeżeli wielkości nie można pominąć, to wychylenie zwiększa się osiągając maksymalną wartość przy częstości wymuszającej równej częstości własnej. W tym ostatnim przypadku mamy do czynienia z częstością rezonansową, przy której wyrażenie dąży do zera, a amplituda wzrasta do nieskończoności. Jeżeli Wo < w, to drgania własne i wymuszone poniżej częstości rezonansowej mają jednakowe kierunki i wychylenie wzrasta. Natomiast powyżej tej częstości, gdy Wo >w, drgania własne i wymuszone mają przeciwne kierunki i wychylenia maleją. Z przedstawionych powyżej równań wynika, że efektywność drgań (w naszym przypadku – efektywność wibracji) zależy od wł aściwego dobrania wielkości i charakteru siły wymuszającej uzyskanej ze źródła drgań (wibratora) do specyfiki ośrodka, w którym mają być wzbudzone drgania. [przypisy: czyszczenie parowe, schody samonośne, naprawa okien pcv ]
Powiązane tematy z artykułem: czyszczenie parowe naprawa okien pcv schody samonośne